Loading ...

Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ

Ήσουν Ωραία  κάποτε, πριν τρεις χιλιάδες χρόνια
καθάρια, αμόλυντη, λευκή, σαν του Ολύμπου χιόνια.
Το κλίμα σου, η θάλασσα και η καταγωγή σου
γεννήσανε τα θαύματα της πρώτινης ζωής σου.

Το πνεύμα σου το άχραντο κι ίσως θεοσταλμένο
ζωή και φώτα χάρισε σε κόσμο σκοτισμένο.
Άνοιξες δρόμους προκοπής και επιστήμης θύρες
μ´ αλλίμονο, γι´ αντάλλαγμα, αχαριστία πήρες.

(Κ.Β)* Δίποδ´ αγρίμια δεν μπορούν το φως σου να σηκώσουν
εχθροί και φίλοι βάλθηκαν συχνά να σ´ εξοντώσουν.
Την ομορφιά σου ορέχτηκαν βάρβαροι και γειτόνοι
και με την βία όρμησαν να μην σ´ αφήσουν μόνη.

Πρώτ´ Ασιάτες χύμηξαν και σε τριπλό-λαβώσαν
Ρωμαίοι σε αντέγραψαν, τα κάλλη σου καρπώσαν.
Οι παραδόπιστοι μετά, το νου σου μαγαρίσαν
με παραμύθια ανήκουστα τη σκέψη σου σκοτίσαν.
Φόβο και δουλοπρέπεια μεσ´ στην ψυχή σου χύσαν
κι´ απ´ τ´ άσπρα οι καλόγεροι στα μαύρα-ράσα ντύσαν.

Γιούρια κι οι Μουχαμέτηδες, με λύσσα στο μυαλό τους
Ελλάδα και Βαλκάνια πήραν στο μερτικό τους.
Τη Νέα Ρώμη άλωσαν κι από δικά σου λάθη
για πέντε αιώνες στη σκλαβιά η Ρωμιοσύνη εχάθη.

Μα πρόκοψαν οι Δυτικοί, με τα δικά σου πλούτη,
μ´ όσα αγαθά γλυτώσανε απ´ την κατάρα τούτη
κι´ απ´ τα σκοτάδια βγήκανε, φώτα-γράμματα πήραν,
απ´ τον φριχτό Μεσαίωνα γρήγορα αυτοί ξεφύγαν
κι απ´ τα δικά σου βάσανα , αυτοί ωφέλειες είδαν
βγήκαν απ´ την αμορφωσιά που όλοι τους διήγαν
μα´ αντί να πουν ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, μόνο που δεν σε δείραν.

Για λίγο ανάσανες ξανά, με το ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ
μα οι Βαυαροί σου πνίξανε τα Δίκια σου ένα-ένα.
Ξενόφερτο κηφηναριό-βασιλικά κωθώνια
σ´ εξαπατούσαν ελεεινά, σχεδόν διακόσια χρόνια.

Σε γδάρανε και οι Σύμμαχοι-ληστές της Αγγλετέρας:
τ´ αγάλματα τα Δάνεια και του Εμφύλιου τέρας.
Βοηθήσαν κι´ Αμερικανοί: βόμβες ΝΑΠΑΛΜ στην Πίνδο,
Σχέδιο Μάρσαλ, ρουφιανιές στο Βίτσι, μέχρι Λίνδο,
με λάμιες δοσιλογισμού και γερμανοτσολιάδες
σου χάλασαν τη Λεβεντιά, αισχροί αδερφοφάδες.

(Δ.Σ.)* Κι´ όταν άρχισες να βγάζεις το κεφάλι απ´ τσ´ ερμιές
και με αγώνες να γιατρεύεις τις μεγάλες σου πληγές
βρυκολάκιασε ένα ΟΡΝΙΟ-εθνοσωτηριακόν
κι´ άνοιξε μεγάλο τραύμα: το χουντοκυπριακόν.

Χάσαμε πενήντα χρόνια (ποιος να κοροϊδέψει ποιόν)
μπήκαμε και στην ΕΥΡΩΠΗ και σε ΝΑΤΟ ισχυρό.
Τώρα πιο πολύ ουρλιάζουν λύκοι έξ´ Ανατολών
και από τον Βορρά τσακάλια έχουνε κακό σκοπό .

Δεν υπάρχει σωτηρία δίχως την Ελευθερία-
Αρετή-Δικαιοσύνη, αλλιώς, κλάψε Ρωμιοσύνη.
Πάψε προσευχές να λες, να θυμάσαι και να κλαις
Είχε δίκιο ο Σολωμός: Δεν θα έρθει γλυτωμός
αν δεν αισθανθείς το πάθος και τον Θούριο του Φεραίου
είναι πια ζήτημα χρόνου η συντέλεια του μοιραίου.

Θα υπάρχει μόνο Ελπίδα αν πονάς για την Πατρίδα .

(Γ.Ρ.)* Κουράγιο Κόρη, ανάδελφη, Μητέρα της Ευρώπης
της Γης στολίδι άφθαρτο του Παραδείσου άκρη .
Θ´ άρθει μια μέρα η Λευτεριά με της Χαράς το δάκρυ
να ξαναβρείς την Δόξα σου, στου κόσμου όλα τα μάκρη.
Τορόντο  19-5-2017
Ν. Μάϊος