Φέτος, αγαπητοί συνέλληνες, συμπληρώνονται διακόσια χρόνια από την έναρξη της Εθνικής μας παλιγγενεσίας.
Υπέρτατο χρέος να τιμήσουμε όπως αρμόζει την μεγάλη αυτή εθνική επέτειο.
Είναι το λαμπρότερο και ενδοξότερο ορόσημο της νεότερης ιστορίας μας.
Διακόσια, λοιπόν, χρόνια πέρασαν από την ευλογημένη εκείνη ημέρα που οι πρόγονοι μας ξεσηκώθηκαν για να επανακτήσουν την ελευθερία τους.
Πάρα πολλές μικρές τοπικές επαναστατικές εξεγέρσεις είχαν πραγματοποιηθεί στην μακραίωνη αυτή δουλική πορεία , αλλά δυστυχώς χωρίς το ποθητό αποτέλεσμα.
Με τα πενιχρά μέσα που διέθεταν οι επαναστάτες ήταν ακατόρθωτο να νικήσουν μια πανίσχυρη αυτοκρατορία και να αποκτήσουν την ελευθερία τους.
Ήρθε όμως και μέστωσε η πικρία και ξεχείλισε η αγανάκτηση και θέριεψε το άδικο και τα ξεροκαμένα αιμόφυρτα ιερά πατρογονικά χώματα ξεγέννησαν την γενιά των αντρειωμένων που έμελλε να φέρει την λύτρωση και την πολυπόθητη ελευθερία.
Παιδιά της αδικίας, της αχόρταγης πενίας, της ανάγκης και της δυσβάσταχτης δουλείας, αντρώθηκαν έχοντας μόνο ένα πράγμα στο μυαλό τους. Την ελευθερία του Γένους.
Και οι τρεις μοίρες, η Λάχεση , η Ατροπός και η Κλωθώ, μπήκαν μπροστά οδηγήτρες και προσδιόρισαν τις εξελίξεις. Συναντήθηκαν οι τρεις πρωτεργάτες της Φιλικής Εταιρείας που σκοπό είχε την οργανωτική προετοιμασία της επανάστασης.
Η μυστική αυτή εταιρεία μέσα σε έξι χρόνια έφερε μέσα στους κόλπους της όλου τους μεγάλους πρωταγωνιστές του μεγάλου ξεσηκωμού.
Τα υπόλοιπα είναι πλέον γραμμένα με χρυσά γράμματα στις πιο ένδοξες σελίδες της μακραίωνης ιστορίας μας.
Το ερώτημα όμως που θα πρέπει να βασανίζει όλους μας είναι, αν ολοκληρώθηκε η επανάσταση και αν ελευθερώθηκαν όλες οι αλύτρωτες πατρίδες του Ελληνισμού;
Είναι το 1821 χρονολογία σταθμός, για μεγαλοπρεπείς εκδηλώσεις και πανηγύρια εντυπωσιασμού;
Ή είναι σταθμός για απολογισμό, και περίσκεψη, για αναδιοργάνωση και επαναπροσδιορισμό μιας επανάστασης που έμεινε ανολοκλήρωτη;
Δεν υλοποιήθηκαν, φίλοι μου, τα σχέδια και τα οράματα των προγόνων μας που πήραν τα όπλα με σκοπό την απελευθέρωση ολόκληρου του υπόδουλου Ελληνισμού και όχι μόνον ενός βραχίονα που είναι το σημερινό ελλαδικό κράτος.
Πρέπει εμείς οι απόγονοι να πανηγυρίζουμε ή να κλαίμε με κλαυθμούς γοερούς; Τί έχω; Τί θα είχα; Τί έχασα; Είναι εύλογα ερωτήματα, ή κάποιος θα μας απαντήσει με την λαϊκή παροιμία, “εδώ φαΐ δεν έχουμε λαγούς με πετραχήλια ονειρευόμαστε”.
Τί απέγινε ο Οικουμενικός Ελληνισμός που αριθμούσε γύρω στα ογδόντα με ενενήντα εκατομμύρια. Και διαφέντευε οικονομικά τρεις αυτοκρατορίες την εποχή εκείνη και ήταν η δακτυλοδεικτούμενη άρχουσα τάξη σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις; Βιέννη, Τεργέστη, Οδυσσό, Κωνσταντινούπολη, Βουκουρέστι, Βουδαπέστη, Λονδίνο, Παρίσι, Σμύρνη, Αλεξάνδρεια, Μασσαλία… ;
Έναν Ελληνισμό που όχι μόνον έλεγχε τις οικονομίες ολόκληρης της Ευρώπης και της πρόσω Ασίας, με το εμπόριο και την ναυτιλία σε όλη την Μεσόγειο, μιλούσε ελληνικά και σε όλα τα πανεπιστήμια της Ευρώπης Έλληνες καθηγητές δίδασκαν την νεολαία της Ευρώπης.
Πρέπει να στήσουμε χορό και να γιορτάσουμε τα νικητήρια ή να αναλογιστούμε και να αποδώσουμε μεν τα εύσημα για την ελευθερία που αποχτήσαμε με τον μεγάλο ξεσηκωμό του ΄21, αλλά και να επικρίνουμε και να αποδώσουμε τις ευθύνες για τις ολιγωρίες, τις τραγικές ήττες και την συρρίκνωση του Ελληνισμού και σήμερα να αριθμεί μόλις το ένα δέκατο του πληθυσμού του πριν το 1821.
Εάν πραγματικά θέλουμε να σταθούμε στο ύψος το προγονικό και να αποδώσουμε τις αρμόζουσες τιμές στους ελευθερωμάχους του ΄21, πρέπει συνάμα να ανανεώσουμε τον όρκο των Φιλικών και του Αλεξ. Υψηλάντη και να συνεχίσουμε τον αγώνα για να ελευθερώσουμε όλες τις αλύτρωτες πατρίδες του Ελληνισμού.
Γυφτοπανηγύρια και κούφιες εορταστικές εκδηλώσεις για το θεαθήναι δεν αρμόζουν και προσβάλουν την μνήμη των μεγίστων ηρώων μας.
Οι ήρωες περιγελούσαν τον θάνατο και ατρόμητοι δρασκέλιζαν το κατώφλι του.
Εάν πραγματικά οι ηγήτορες μας θέλουν να τους τιμήσουν και να τους δοξάσουν, πρέπει να το καταδεικνύουν με τις πράξεις τους που να είναι αντάξιες των προγόνων ηρώων μας.
Και όχι κυριευμένοι από το φοβικό σύνδρομο της υποτέλειας να κρύβονται πίσω από ανύπαρκτους προστάτες και διεθνή δίκαια που καταπατούνται καθημερινά από τους ισχυρότερους.
Ω τρισμέγιστοι ελευθερωμάχοι, Τιμή και Δόξα, και Παντοτινή ευγνωμοσύνη από εμάς τους ταπεινούς απογόνους σας.
Ζήτω το αθάνατο 1821!
Ζήτω η Ελλάδα!
Ο Φιλαλήθης