Ασφαλώς θα ενθυμείστε, αγαπητοί συνέλληνες, τους ταχυδακτυλουργούς και τους διάφορους μάγους που εμφανίζονταν στα πανηγύρια που με τις ζογκλερικές και μαγικές τους κινήσεις μας διασκέδαζαν και μας εξαπατούσαν μπροστά στα μάτια μας. Και εμείς ήμασταν όλο γέλιο και χαρά!
Έβαζαν μέσα στο μαύρο σάκο τον λαγό και όταν τον έβγαζαν ως διά μαγείας ο λαγός μετατρεπόταν σε καρακάξα. Ή πάλι ένα ασήμαντο μονόδραχμο το μετέτρεπαν σε δεκάδες ασημένια εικοσάδραχμα.
Εμένα όμως αυτό που με προκαλούσε μεγάλο τρόμο και φρίκη συνάμα, αφού η καρδιά μου πήγαινε στην Κούλουρη, ήταν το συγκλονιστικό θέαμα με την όμορφη νεράιδα που ο αδυσώπητος μάγος την κλείδωνε μέσα στην κασέλα και μετά έπαιρνε το μεγάλο πριόνι και την έκοβε στα δύο. Και μεις μέναμε με ανοικτό το στόμα σαν χάχαδες και κλαίγαμε για τον άδικο χαμό της ομορφονιάς. Στην συνέχεια έπαιρνε το κλειδί και όταν την ξεκαπάκωνε πετιόταν έξω χοροπηδηχτή γεμάτη ζωντάνια.
Δεν ξέρω εσείς, αγαπητοί φίλοι, πως νιώσατε με όλα αυτά που διαδραματίστηκαν την περασμένη εβδομάδα στην σύνοδο κορυφής της «Γερμανοζώνης» αλλά εγώ νόμιζα πως βρισκόμουν σε ένα απ΄ αυτά τα πανηγύρια και ξαναζούσα όλα αυτά τα «μαγικά και ταχυδακτυλουργικά» των διάφορων τσαρλατάνων όπως τους αποκαλεί ο απλός λαός μας.
Το όλο σκηνικό θύμιζε τα πανηγύρια των παιδικών μας χρόνων, μόνο που αυτήν την φορά το θέαμα ήταν πραγματικό και δεν περιείχε ούτε γέλιο και χαρά και ούτε την πετυχημένη συνταγή των διασκεδαστικών θεαμάτων «τέλος καλό όλα καλά».
Ήταν μια κακοστημένη παρωδία που θύμιζε τον μάγο με την όμορφη νεράιδα. Αλλά ο μάγος δεν φορούσε την αστεία παρδαλή του φορεσιά αλλά την ναζιστική στολή του Γ΄ ράιχ. Ενώ η όμορφη νεράιδα δεν ήταν άλλη παρά η τραγική και ρακένδυτη νύμφη Ελλάδα. Και όταν έκλεισαν τις πόρτες και άρχισε το θέαμα ο αιμοσταγής γερμανός μάγος πήρε το πριόνι και χωρίς ενδοιασμούς και χρονοτριβές έκοψε στα δύο την πεντάμορφη νύμφη και την διαμέλισε.
Έτσι διαμελισμένη και αιμόφυρτη αποχώρησε από το πανηγυροθέαμα η νύμφη Ελλάδα και τώρα με γάζες και ασπιρίνες προσπαθεί να επουλώσει τα πριονισμένα της μέλη.
Και μεις οι απλοί θεατές του τραγικού αυτού θεάματος προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί αντιστράφηκαν έτσι οι όροι και από νικητές στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, καταλήξαμε χαμένοι και διαμελισμένοι;
Πάμπολλα τα γιατί και αναρίθμητα τα διότι. Αλλά ένα το βέβαιο. Δεν μπορείς και δεν πρέπει να συνεταιρίζεσαι όταν είσαι φτωχός με έναν πάμπλουτο. Αυτός είναι νόμος στον κόσμο των επιχειρήσεων. Και δυστυχώς αυτός είναι ο κόσμος που ζούμε και αναπνέουμε σήμερα. Είναι σαν να θέλει μια μύγα να ζευγαρώσει με έναν ελέφαντα. Ουαί κι αλίμονο αν ο ελέφαντας αποφασίσει να γυρίσει στο άλλο πλευρό.
Συνεπώς, ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα και ας αποδεχθούμε το μοιραίο, όσο οδυνηρό και αν είναι. Αλλά μόνον και μόνον τότε, εάν υποσχεθούμε στους εαυτούς μας και απαιτήσουμε από τους πολιτικούς μας πως εμείς σαν λαός δεν θέλουμε και δεν θα ανεχτούμε πλέον τέτοιου είδους εξευτελισμούς και ξεδιαντροπισμούς από χώρες μέλη που συνεταιριζόμαστε στο μέλλον.
Επίσης πως είναι καιρός να ενηλικιωθούμε και εμείς ως λαός και να αλλάξουμε την νοοτροπία, που μας εμπότισαν οι μωαμεθανοί και συνέχισαν έως και τις μέρες μας οι βυζαντινοχριστιανοί, του λαδώματος και του παλαιοκομματισμού με όλα τα συνακόλουθα.
Διαφορετικά, εμείς θα λέμε ΟΧι και οι πολιτικοί με τις αλχημείες τους θα τις μεταλλάζουν σε ΝΑΙ και οι διάφοροι μάγοι και τσαρλατάνοι θα βάζουν μέσα στο σακούλι ΕΥΡΩ και θα τα μετατρέπουν σε πενταροδεκάρες.
Ο φιλαλήθης