Loading ...

Κάθε φορά που ο Ελληνισμός, (με τα στενά όρια της έννοιας), βρίσκεται σε κίνδυνο εσωτερικό ή εξωτερικό, πάντοτε αναζητά την λύση (βοήθεια) από Δυσμάς.
Διακόσια τόσα χρόνια, από καταβολής του Νεοελληνικού κράτους, μάθαμε ν’ απλώνουμε το χέρι μας πάντα δυτικά. είτε αυτή λεγόταν Αγγλία, είτε Γαλλία, είτε Αντάντ, είτε Αμερική.
Δύο αιωνόβιες ζωές, το ίδιο απαράλλακτες. Ούτε καν σαν νοήμονες και καλοί μαθητές δεν μπορέσαμε να μάθουμε από τα λάθη μας. Ίδια μιζέρια, ολόιδια φαγωμάρα και τα αποτελέσματα από το χείρον στο χείριστον.
Το πρώτο μας σύνταγμα που ήταν βασισμένο στις αρχές και τις αξίες του Οικουμενικού Ελληνισμού και πολύ προοδευτικό για την εποχή του, αυτοί οι περίφημοι Δυτικοί δεν μας επέτρεψαν να το εφαρμόσουμε και μας φόρτωσαν ένα παιδαρέλι από την Γερμανία τον πρίγκιπα Όθωνα. χρειάστηκαν αγώνες μιας γενιάς για να μας επιβάλουν με ένα σύνταγμα Βασιλευομένης Δημοκρατίας.
Το άκρον άωτον της όλης ιστορίας, που είναι και το παράδοξον, εάν δεν ήσουν Αγγλόδουλος ή Γαλλόδουλος ή Αμερικανόδουλος, πρωθυπουργός δεν γινόσουν και το κόμμα σου δεν θα κέρδιζε τις εκλογές.
Αυτά τα τερατώδη και τραγελαφικά γινόντουσαν στην πρώτη αιωνόβια ζωή της νεοσύστατης ελληνικής «βασιλευομένης δημοκρατίας».
Η δεύτερη αιωνόβια ζωή, της μετά βενιζελικής και αντιβασιλικής με ολίγη δικτατορικής δημοκρατίας του Ρωμαίικου κρατιδίου, δεν διέφερε και πολύ από την πρώτη της ζωή, αφού συνέχισε την ίδια πεπατημένη.
Και όχι μόνον. Αυτή την φορά προστέθηκε στην κατά τ’ άλλα ίδια και απαράλλακτη μίζερη ζωούλα της και ο επαναστάτης ο μπολσεβίκος στην παγκόσμια σκακιέρα. Ο τελευταίος άλλαξε λίγο την κατά τ’ άλλα μονότονη ζωούλα της.
Το ποιός ελέγχει ποιόν, και τα αποτελέσματα ήταν ακόμη πιό δραματικά για την γερόντισσα την καημενούλα την Ελλαδίτσα μας.
Οι συνθήκες μας ώθησαν να σώσουμε εμείς την ανθρωπότητα και να σταματήσουμε τις σιδερόφρακτες ναζιστικές ορδές που συνέθλιβαν τα κράτη ένα μετά το άλλο. Και ναι, το κάναμε το θαύμα, γιατί περί θαύματος επρόκειτο.
Και στην συνέχεια αντί να μας δαφνοστεφανώσουν με τον κότινο και να μας τιμήσουν όπως αρμόζει σε νικητές, αυτοί οι φίλοι και σύμμαχοι, μας αιματοκύλισαν σε έναν εμφύλιο σπαραγμό που ακόμη και σήμερα πληρώνουμε τα σπασμένα.
Θα μου πείτε, γιατί μας τα αραδιάζεις όλα αυτά;
Περασμένα ξεχασμένα.
Γιατί αγαπητοί μου συνέλληνες, βρισκόμαστε στα πρόθυρα της τρίτης αιωνόβιας ζωής της ταλαίπωρης της Ελλαδίτσας μας και μεις σαν άξια τέκνα της θα πρέπει να κάνουμε ότι δεν έκαναν οι πατέρες μας στις δύο προηγούμενες ζωές της.
Να μάθουμε από τα λάθη τους.
Να μην ακολουθήσουμε την ίδια λανθασμένη πεπατημένη.
Και να βάλουμε τις βάσεις για την επικράτηση του Οικουμενικού Ελληνισμού και των πανανθρώπινων αξιών που πρεσβεύει.

    Ο Φιλαλήθης