• ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ – ABOUT US
  • ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ – CONTACT US


  • ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
  • ΙΣΤΟΡΙΑ
  • ΓΛΩΣΣΑ
  • ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
  • ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
  • English Articles
  • ΓΡΑΜΜΑΤΑ
  • ΑΡΘΡΑ

Ο ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ: ΜΠΡΟΣΤΑΡΗΣ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΤΟΥ 1821

0 Comment
 10 May 2014   Posted by admin

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars
Loading ... Loading ...


«Οι Ιερολοχίτες μάχονται στο Δραγατσάνι», πίνακας του Πέτερ Φον Ες

«Οι Ιερολοχίτες μάχονται στο Δραγατσάνι», πίνακας του Πέτερ Φον Ες

«H ώρα ήλθεν, ω ‘Ανδρες Έλλη­νες! Eίναι καιρός να αποτινάξω­μεν τον αφόρητον τούτον Ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημι­σέληνον, δια να υψώσωμεν το ση­μείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν: λέγω τον Σταυρόν, και ούτω να εκδικήσω­μεν την Πατρίδα, και την Ορθόδοξον ημών Πίστιν από την ασεβή των ασε­βών Καταφρόνησιν. Mεταξύ ημών ευγενέστερος είναι, όστις ανδρειοτέρως υπερασπι­σθή τα δίκαια της Πατρίδος και ωφελιμοτέρως την δου­λεύση. Tο έθνος συναθροι­ζόμενον θέλει εκλέξη τους Δημογέροντάς του, και εις την ύψιστον ταύτην Βουλήν θέλουσιν υπείκει όλαι μας αι πράξεις. (…) Eις τα όπλα, λοιπόν, φίλοι, η Πατρίς Mας Προσκαλεί!».

Με τα λόγια αυτά ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κήρυξε στις 22 Φεβρουαρίου 1821 την έναρξη του Αγώνα στο Ιάσιο της Μολδαβίας.

Ο Ιερός Λόχος ήταν στρατιωτικό σώμα που ιδρύθηκε από τον πρίγκιπα Αλέ­ξανδρο Υψηλάντη στη Φωξάνη, πόλη στα όρια της Μολδαβίας με τη Βλαχία, στα μέσα Μαρτίου του 1821 και συγκροτήθηκε από εθε­λοντές σπουδαστές των ελληνικών παροικιών της Μολδοβλαχίας και της Οδησσού, κυρίως. Ήταν η πρώτη οργανωμένη στρατιωτική μο­νάδα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και του ελληνικού στρατού γενικότερα. Ο Υψηλά­ντης πίστευε πως οι νεαροί αυτοί θα μπορού­σαν να αποτελέσουν την ψυχή του στρατού του. Γι’ αυτό τους ονομάτισε από το κλασικό όνομα του Ιερού Λόχου των Θηβών.

Δομή – οργάνωση

Στη Φωξάνη, μετά την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης των Ιερολοχιτών οργανώ­θηκε μεγαλοπρεπής τελετή ορκωμοσίας, κατά την Τσαρική εθιμοτυπία. Αμέσως μετά την ορκωμοσία ο Αλέξανδρος Υψηλάντης μίλησε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό και παρέδωσε τη Ση­μαία του Ιερού Λόχου στον αρχηγό του Λόχου Γεώργιο Καντακουζινό. Στη συνέχεια οι Ιερολο­χίτες παρέλασαν με βήμα στρατιωτικό τραγου­δώντας πολεμικό θούριο.

Οι άνδρες του Ιερού Λόχου ήταν πεζοί και ιπ­πείς εφοδιασμένοι με καραμπίνες και ξιφολόγ­χες. Έφεραν στολές από μαύρο ύφασμα με τρί­χρωμο εθνόσημο. Στο κάλυμμα της κεφαλής κάτω από το λοφίο υπήρχε η φράση Ελευθερία ή Θάνατος και το σήμα της νεκροκεφαλής με χιαστό σχήμα οστών σαν σύμβολο της νίκης πάνω στον θάνατο.

Η Σημαία του Ιερού Λόχου

Η σημαία του Ιερού Λόχου ήταν τρίχρωμη, το κόκκινο συμβόλιζε τον πατριωτισμό, το λευκό την αδελφοσύνη και το μαύρο τη θυσία. Στη μία πλευρά της σημαίας αναγρα­φόταν το ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ και υπήρχε η εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Στην άλλη πλευρά υπήρχε η εικόνα του Φοίνικα αναγεν­νώμενου από τις φλόγες και αναγραφόταν ΕΚ ΤΗΣ ΣΤΑΚΤΗΣ ΜΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΩΜΑΙ.

Οργάνωση

Διοικητής του Ιερού Λόχου διορίστηκε ο Γεώργιος Καντακουζηνός – ο οποίος σύντομα παραμερίστηκε από τον Υψη­λάντη – και υπασπιστής ο Αθανάσιος Τσακά­λωφ, συνιδρυτής της Φιλικής Εταιρείας. Εκα­τόνταρχοι του Ιερού Λόχου ήταν ο Σπυρίδων Δρακούλης από την Ιθάκη, ο Κωνσταντινουπο­λίτης Δημήτριος Σούτσος, αδελφός του ποιητή Αλέξανδρου Σούτσου, ο Κεφαλλονίτης Λουκάς Βαλσαμάκης , ο Πελοποννήσιος Ανδρόνικος, ο Ρίζος από τα Ιωάννινα και ο Χιώτης Ιωάννης Κρόκιας.

Όρκος Ι.Λ.

Στην Φωξάνη, οι σπουδαστές που δεν εί­χαν καμιά στρατιωτική εμπειρία άρχισαν να γυμνάζονται και να εκπαιδεύονται στην χρήση των όπλων και της λόγχης. Η ορ­κωμοσία τους έγινε στο ναό της πόλης:

«Ως Χριστιανός ορθόδοξος και υιός της ημε­τέρας Καθολικής Εκκλησίας, ορκίζομαι στο όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της Αγίας Τριάδας να μείνω πιστός εις την Πατρίδα μου και εις την Θρησκείαν μου. Ορκίζομαι να ενωθώ με όλους τους αδελφούς μου Χριστια­νούς διά την ελευθερίαν της Πατρίδος μας. Ορκίζομαι να χύσω και αυτήν την υστέ­ραν ρανίδα του αίματός μου υπέρ της θρη­σκείας και Πατρίδος μου. Να αποθάνω μετά των αδελφών μου υπέρ της Ελευθε­ρίας της Πατρίδος και της Θρησκείας μου. Να φονεύσω και αυτόν τον ίδιον τον αδελ­φόν μου, εάν τον εύρω προδότην της Πα­τρίδος μας. Να υποτάσσομαι στον υπέρ της Πατρίδος μου αρχηγόν, Να μη βλέψω εις τα όπισθέν μου, εάν δεν αποδιώξω τον εχθρών της Πατρίδος και Θρησκείας μου. Να λάβω τα όπλα εις κάθε περίστασιν, ευθύς μόλις ακούσω ότι ο Αρχηγός μου εκστρα­τεύει κατά των τυράννων και να συγκατα­φέρω άπαντας τους φίλους και γνωρίμους μου εις το να με ακολουθήσωσιν. Να βλέ­ψω πάντοτε τους εχθρούς μου με μίσος και με περιφρόνησιν. Να μη παρατήσω τα όπλα προτού να ιδώ ελευθέραν την Πατρίδα μου και εξολοθρευμένους τους εχθρούς της. Να χύσω το αίμα μου, ίνα νικήσω τους εχθρούς της θρησκείας μου ή ν΄ απο­θάνω ως μάρτυς δια τον Ιησού Χριστόν. Ορκίζομαι τέλος πάντων εις το της Θείας Μετα­λήψεως φοβερόν Μυστήριον ότι θα υστερηθώ της Αγίας Κοινωνίας εις την τελευταία μου εκεί­νην ώρα, εάν δεν εκτελέσω απάσας τας υπο­σχέσεις, τας οποίας έδωσα ενώπιον της εικόνος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού »

Στους πρώτους 120 ιερολοχίτες προστέθηκαν και άλλοι αργότερα φτάνοντας τους 400, ενώ η οργάνωση του σώματος αυτού ολοκληρώθηκε στο Τιργοβίτσι.

Επιχειρήσεις

Η πρώτη μεγάλη μάχη (πλην διαφόρων μικροσυμπλοκών) που επιλέγει να δώ­σει ο Υψηλάντης, είναι στην κωμόπολη του Δραγατσανίου, όπου είναι εγκατεστημένη ισχυρή φρουρά με ιππικό των Τούρκων. Μετά από μία τριήμερη δύσκολη πορεία κάτω από πολύ κακές καιρικές συνθήκες, ο Ιερός Λόχος θα φτάσει απέναντι από το Δραγατσάνι όπου θα στρατοπεδεύσει.

Την επόμενη ημέρα, 7 Ιουνίου 1821, θα ξεκινή­σουν οι αψιμαχίες, προτού καταφτάσει όλο το στράτευμα, με την αποτυχημένη επίθεση του Ελληνικού ιππικού του Βασιλείου Καραβία. Ο Ιερός Λόχος, με επικεφαλής τον Νικόλαο Υψη­λάντη, έσπευσε προς βοήθεια με 375 αξιωμα­τικούς και οπλίτες, αλλά η φυγή του τμήματος του Καραβία ανάγκασε τους Ιερολοχίτες να πολεμήσουν μόνοι τους χωρίς την υποστήρι­ξη ιππικού. Πριν προφτάσει ο Ιερός Λόχος να σχηματίσει τετράγωνα, επιτέθηκε το τουρκικό ιππικό με αρχηγό τον Καρά Φέιζ και χώρισε το Λόχο στα δύο. Η μάχη ήταν σκληρή και αιμα­τηρή. Οι Ιερολοχίτες πολέμησαν ηρωικά και έγραψαν μια ένδοξη σελίδα στη νεοελληνική ιστορία. Οι απώλειες ήταν σημαντικές, οι εκα­τόνταρχοι, ο σημαιοφόρος του Λόχου, 25 αξι­ωματικοί και 180 στρατιώτες έπεσαν νεκροί, ενώ 37 Ιερολοχίτες αιχμαλωτίστηκαν και στάλ­θηκαν στο Βουκουρέστι κι από εκεί στην Κων­σταντινούπολη, όπου αποκεφαλίστηκαν. Στη κρίσιμη στιγμή της μάχης έφτασε ο Γεωργάκης Ολύμπιος ο οποίος διέσωσε τους υπόλοιπους, 136 συνολικά, μεταξύ των οποίων και ο αρχη­γός Νικόλαος Υψηλάντης και ο υπασπιστής του Ιερού Λόχου Αθανάσιος Τσακάλωφ, και τη ση­μαία του Λόχου από το σημείο που είχε πέσει ο σημαιοφόρος. Ο Νικόλαος Υψηλάντης σώθηκε τυχαία από έναν φιλέλληνα Γάλλο αξιωματικό, που τον ανέβασε στο άλογό του.

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κατέφυγε στο Ρίμνι­κο, όπου συνέταξε την τελευταία διαταγή του στις 8 Ιουνίου 1821, με την οποία στιγμάτισε την προδοσία του πολιτικού και στρατιωτικού του επιτελείου και εξήρε την αυτοθυσία του Ιερού Λόχου:

«Σεις δε σκιαί των γνησίων Ελλήνων και του Ιερού Λόχου, όσοι προδοθέ­ντες επέσατε θύματα δια την ευδαι­μονίαν της πατρίδος, δεχτήτε δι’ εμού τας ευχαριστήσεις των ομογενών σας! Ολίγος καιρός και στήλη θα αναγερ­θή να διαιωνίση τα ονόματά σας. Με χαρακτήρες φλογερούς είναι εγκεχα­ραγμένα εις τα φίλτρα της καρδίας μου, τα ονόματα εκείνων όσοι μέχρι τέλους μ’ έδειξαν πίστιν και ειλικρί­νειαν. Η ενθύμησίς των θα είναι πά­ντοτε το μόνον δροσιστικόν ποτό της ψυχής μου .»

Στο κοιμητήριο του Δραγατσανίου στη Ρουμανία υπάρχει το Μνημείο των Πεσόντων Ιερολοχιτών.

Πηγές

Γ. Κορδάτου. Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας

    Share This




  • Meta

    • Log in
    • Entries feed
    • Comments feed
    • WordPress.org

You can change this text using Theme Setting > Footer