Ο θυμόσοφος και αλάνθαστος λαός, μας λέει πως ‘‘ ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρεται’’ ή πάλι ο ‘‘ ο θεός αγαπάει τον κλέφτη αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη’’.
Θα αναρωτιέστε πού το πάω;
Μα πού αλλού;
Στο μέγα θαύμα του αγίου φωτός.
Ασφαλώς και το ακούσατε. Εδώ ο κόσμος βούιξε.
Οι άθεοι και οι αντίχριστοι πανηγυρίζουν.
Το αρχιερατείο μας κορόιδευε όλο αυτό το διάστημα και μας το παρουσίαζε σαν μέγα θαύμα, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα απλό σπιρτοάναμμα, ή αν προτιμάτε μια θαυμαστή φαρσοκωμωδία ολκής.
Εκατοντάδες χιλιάδες προσκυνητές κάθε χρόνο κάνουν το ταξίδι της ζωής τους στους ‘‘αγίους τόπους’’ με αποκορύφωμα να βρεθούν στον πανάγιο τάφο και να πάρουν το ‘‘άγιο φως’’ από τα χέρια του Πατριάρχη που ήταν ο αποδέχτης του θαύματος του ‘‘αγίου φωτός’’.
Για όλους αυτούς τους μυριάδες «χατζήδες» ήταν προσκύνημα ζωής και ψυχικής ανάτασης.
Οι αδιαμφισβήτητες μαρτυρίες των πρωταγωνιστών δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης της απάτης που διενεργούσαν οι εκάστοτε Πατριάρχες.
Το 1118μ.χ. ο Άραβας κυρίαρχος Σαλάχ Ελ Ντιν παραχώρησε στους ορθόδοξους μοναχούς τα προσκυνήματα των Αγίων Τόπων.
Ο Ελ Ντιν όρισε ότι «ο Πατριάρχης των Ελλήνων θα είναι ο κύριος του Πανάγιου τάφου και αυτός θα παίρνει το άγιο φως από τον Τάφο και θα το μοιράζει στους Ναζωραίους (χριστιανούς)».
Βέβαια εδώ θα πρέπει να τονίσουμε πως οι καθολικοί ήταν οι πρώτοι διδάξαντες της μεγάλης απάτης.
Εμείς δεν πανηγυρίζουμε για την αποκάλυψη του ψευτοθαύματος και ειλικρινά λυπούμεθα αφάνταστα για όλους αυτούς που πόνεσαν και περιπαίχτηκαν από τους επιτήδειους θεομπαίχτες.
Συμμεριζόμαστε τα συναισθήματα όλων αυτών των εξαπατημένων πιστών.