Loading ...

Ανδρέα Κωνσταντινίδη, Β. Α, Μ. Α.

Οι Έλληνες γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου σαν την Αναγέννηση του Ελληνισμού. Όμως, η έννοια αυτή απέχει πάρα πολύ από την αντικειμενική αλήθεια. Εάν Ελληνισμός σημαίνει ελευθερία και δημοκρατία. Εάν Ελληνισμός σημαίνει φιλοσοφία, επιστήμη και τέχνες. Εάν Ελληνισμός σημαίνει πνευματικός και σωματικός αγώνας, τότε η επανάσταση του 1821 δεν οδήγησε στην ελευθερία και την Αναγέννηση του Ελληνισμού.

Η τραγική κοινωνικοπολιτική και οικονομική κατάσταση, η οποία επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα μας, αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι το Ελληνικό Πνεύμα απουσιάζει από τον τόπο όπου γεννήθηκε. Όταν το Ελληνικό Πνεύμα – δηλαδή, η δημοκρατία, η φιλοσοφία, οι επιστήμες, οι τέχνες, ο πνευματικός και σωματικός αγώνας – κυβερνούσε στην Ελληνική γη, οι Έλληνες πρόγονοι μας δημιούργησαν πολιτισμό για ολόκληρη την οικουμένη – και ο κόσμος όλος τους ευγνωμονεί. Kαι εξηγώ:

Η Ελλάδα μας ήταν κάποτε η πιο όμορφη νεράιδα στον κόσμο. Και οι θεοί – όπως συνήθιζαν να κάμνουν τότε με τις νεράιδες, κατά τον Όμηρο – την ερωτεύτηκαν, την αγκάλιασαν, και η ωραία Ελλάδα γέννησε ένα εξίσου ωραίο και ζηλευτό παιδί, το Ελληνικό Πνεύμα. Το παιδί αυτό ήταν το καμάρι των Ελλήνων ποιητών, φιλόσοφων, επιστημόνων, καλλιτεχνών, αθλητών και πολιτικών. Και με την αγάπη και περιποίηση όλων αυτών, το Ελληνικό Πνεύμα γέννησε τα εξής εγγόνια για την Ελλάδα: τη Δημοκρατία, τη Φιλοσοφία, την Επιστήμη, τη Καλλιτεχνία και τον Αθλητισμό.

Η φήμη της ωραίας Ελλάδας – με την βοήθεια βέβαια και του Μεγαλέξανδρου – έφτασε σε ολόκληρο τον κόσμο. Ήταν τότε που ζήλεψαν οι Ρωμαίοι και κατέβηκαν να κατακτήσουν την Ελλάδα. Αλλά, ευτυχώς για την Ελλάδα – και παρά τις αρχικές, υλικές καταστροφές και λεηλασίες – οι Ρωμαίοι έμειναν έκθαμβοι μπροστά στο Ελληνικό Πνεύμα και άρχισαν να το μιμούνται. Έτσι έχουμε την Ελληνορωμαϊκή εποχή.

Τα μεγάλα δεινά και τραγικά πάθη για την όμορφη νεράιδα, την Ελλάδα μας, και το ωραίο Ελληνικό Πνεύμα, άρχισαν αργότερα με τους Βυζαντινούς. Ήταν τότε που ένας δικτάτορας πρίγκιπας από την Ανατολή, ο Χριστιανισμός – γιός του δικτάτορα θεού που σοφίστηκε ο Εβραίος Μωυσής – ήρθε σαν μαύρο σύννεφο, βίασε την Ελλάδα και την παντρεύτηκε. Και μια από τις πρώτες πράξεις του σκοτεινού αυτού πρίγκιπα, ήταν να θάψει κάτω από το χώμα το Ελληνικό Πνεύμα και να παρουσιάσει σαν θεϊκό παιδί το δικό του, “άγιο” πνεύμα.

Το “άγιο” πνεύμα, όμως, ήταν και αυτό δικτατορικό και δεν γεννούσε. Έτσι, έπεσε σκοτάδι σε όλο τον κόσμο. Και το σκοτάδι αυτό κράτησε μέχρι την Αναγέννηση και την Διαφώτιση της Δύσης, όταν μερικοί Ευρωπαίοι ξύπνησαν από τον λήθαργο, ήρθαν στην Ελλάδα και ξέθαψαν το Ελληνικό Πνεύμα. Και άρχισε, πάλι, να λάμπει το φως στον κόσμο.

Όμως, η ίδια η Ελλάδα – η μάνα τού πνεύματος – δεν ανέβλεψε και δεν λευτερώθηκε. Όταν η Ευρώπη ξυπνούσε, η Ελλάδα δεν είχε μόνο τον βιαστή σύζυγο της – τον Χριστιανισμό – αλλά είχε και τους Μωαμεθανούς σαν δεύτερους, ασελγείς κατακτητές. Και όταν, αργότερα, ο Θεόδωρος ο Κολοκοτρώνης – και οι άλλοι ήρωες – λευτέρωσαν την Ελλάδα από τους Μωαμεθανούς, άφησαν την επανάσταση ημιτελή και δεν πέταξαν έξω τον δικτάτορα Χριστιανισμό. Και μάς άφησαν με την θεοκρατία αντί να ζωντανέψουν ξανά την δημοκρατία των μεγάλων προγόνων μας.

Έτσι, έμεινε η Ελλάδα με το στείρο “άγιο” πνεύμα – και χωρίς το ζωογόνο Ελληνικό Πνεύμα. Και κάθε φορά που η όμορφη νεράιδα προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια της και να αγκαλιάσει το φως, έρχεται ο βιαστής σύζυγος της και την εκφοβίζει με την οργή του δικτάτορα θεού του Μωυσή – και με το φόβο της… κόλασης. Ναι, τραγικό…

Η επανάσταση του 1821 απέτυχε να αναγεννήσει τον Ελληνισμό, επειδή… αναγέννησε τον χριστιανισμό. Η Ελληνική Εκκλησία, η οποία ήταν πανίσχυρη κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας – αφού συνέλεγε τους φόρους για τον σουλτάνο, και ήταν ο κυβερνήτης των χριστιανών – διέπραξε δύο τραγικά εγκλήματα εναντίον των Ελλήνων επαναστατών: (1) Τοποθέτησε το σύμβολο του σταυρού πάνω στην Ελληνική σημαία – αντί να τοποθετήσει την εικόνα της Ακρόπολης, και (2) Έκανε την 25η Μαρτίου «διπλή» γιορτή – μαζί με την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης, τοποθέτησε τον… «ευαγγελισμό της θεοτόκου». Δηλαδή, ο Ελληνισμός σταματά εκεί που αρχίζει ο… χριστιανισμός. Και αφού οι παπάδες μας είναι πανίσχυροι, οι Έλληνες είμαστε… σκλάβοι.

Σαν Έλληνες, λοιπόν – και όχι σαν χριστιανικό «ποίμνιο», γονατιστό μπροστά στα πόδια των Βυζαντινών αυτοκρατόρων και πατριαρχών – έχουμε μεγάλη ανάγκη από μια νέα επανάσταση. Η Ελληνική σημαία βογκά και ματώνει κάτω από το ασήκωτο – και αμαρτωλό – βάρος του χριστιανικού σταυρού. Και γνωρίζοντας ότι μια επανάσταση δεν γίνεται μέσα στο σκοτάδι – και από… σκοτεινά μυαλά – γονατίζω και παρακαλώ τον Ήλιο του Απόλλωνα να μάς χαρίσει τις αχτίδες του…

ΞΥΠΝΗΣΕ ΗΛΙΕ

Ξύπνησε ήλιε κι’ άργησε
η μέρα να χαράξει,
κι’ η Ελλάδα μας μεσ’ τη φωτιά
τα ράσα να πετάξει.

Και να ντυθεί τη γιορτινή
την άσπρη φορεσιά της,
το φως που χιλιοδόξασαν
τ’ αθάνατα παιδιά της.

ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Η νύκτα πάει, χάνεται,
η αυγή γλυκοχαράζει,
και σαν χρυσό χαμόγελο
το φως της μέρας μοιάζει.

Ό ήλιος του Απόλλωνα
προτού να ξεκινήσει,
της Αττικής τα χώματα
σκύβει να προσκυνήσει.

Μιαν αγκαλιά ηλιόστροφους
στην Αθηνά έχει φέρει,
και στη σοφία της θεάς
φόρο τιμής προσφέρει:

«Το φως εσύ, το φως εγώ,
έλα το φως κι’ οι δυο μας,
να βάλουμε κληρονομιά
ψηλά στον ουρανό μας.

Άφησε τους μυστικιστές
παράδεισους να κτίζουν,
κι’ αμαρτωλούς στη κόλαση
σκληρά να βασανίζουν.

Έλα, για μας παράδεισος
τ’ όμορφο ακρογιάλι,
η δροσοστάλα της αυγής
του Όλυμπου τα κάλλη».

Ανδρέας Κωνσταντινίδης